dostępność

Ustawa z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych

Najpóźniej w 2020 r. strony internetowe i serwisy administracji rządowej i samorządowej mają osiągnąć tzw. pełną dostępność. Dziś połowa witryn internetowych administracji publicznej jest niedostępna dla osób z różnymi niepełnosprawnościami i dysfunkcjami.

Z treścią ustawy można zapoznać się klikając tutaj

W ramach projektu ustawy dostępność należy rozumieć jako zasady i techniki, jakie powinno się stosować przy projektowaniu, tworzeniu, utrzymywaniu i aktualizowaniu stron internetowych oraz aplikacji mobilnych, tak by były one bardziej przystępne dla użytkowników.

W Polsce żyje niemal 5 mln osób niepełnosprawnych, co stanowi ponad 12 proc. ludności. Rozwiązania zawarte w projekcie obejmą także ułatwienia dla osób starszych, osób z dysfunkcjami, takimi jak dysgrafia czy dysleksja. Niedostępność stron to także wyzwanie dla osób kontuzjowanych.

Projekt obejmie wszystkie organy publiczne posiadające strony internetowe lub aplikacje mobilne, w tym podmioty nieobjęte tzw. Krajowymi Ramami Interoperacyjności: podmioty tworzone przez samorządy (wodociągi, parki technologiczne, etc.), strony Senatu, Sejmu oraz Kancelarii Prezydenta.

Najważniejsze założenia:

Czytaj dalej

  • Wdrożenie tzw. jednolitego standardu zapewnianiającego dostępności dla wszystkich organów publicznych (w poszerzonym zakresie niż do tej pory);
  • Wdrożenie zasady alternatywnego dostępu – zakłada się, że najważniejsza jest informacja niesiona przez publikowany dokument, a nie sam dokument, dlatego dla niedostępnych plików obywatel będzie miał prawo zadzwonić lub wysłać mail i poprosić o jego przeczytanie;
  • Wdrożenie zasady priorytetów dostępności – bezwzględnie dostępne muszą być te informacje, które niosą za sobą skutki prawne – urząd powinien je uczynić dostępnymi w pierwszej kolejności;
  • Wdrożenie zasady informacji zwrotnej – obywatel, kontaktując się z urzędem z wnioskiem o przekazanie informacji niesionych przez niedostępny dokument, informuje tym samym urząd, że ten dokument jest dla niego ważny. Zakłada się, że przez taki mechanizm urząd zyska świadomość istoty sprawy
    i zamieni ten i inne dokumenty na ich dostępne wersje;
  • Stworzenie przestrzeni dla autorefleksji – pierwszy krok dla urzędu
    w realizacji obowiązku zapewnienia dostępności, to utworzenie deklaracji dostępności  – strony internetowej, która stanowi przewodnik dla osoby niepełnosprawnej, ułatwiający poruszanie się po witrynie urzędu;
  • Wdrożenie zasady dostępu do wszystkich informacji publikowanych przez urząd  – np., podmiot publikujący treści na mediach społecznościowych, które nie dostarczają technicznej możliwości do zapewnienia dostępności, będzie musiał opublikować kopię tych informacji na swojej stronie internetowej;
  • Wdrożenie procedury monitoringu realizacji przepisów ustawy i kar za niewywiązane się z obowiązku ustawy.

W projekcie przewidziano następujące kary:

  • 10 tys. zł kary na organ, który uporczywie unika zapewnienia dostępności;
  • 5 tys. zł kary za nieopublikowanie oświadczenia o dostępności;
  • 5 tys. zł kary za nieopublikowanie w formie dostępnej podstawowych informacji, które muszą zawsze i bezwzględnie być dostępne;

We wszystkich przypadkach organ otrzyma powiadomienie i wezwanie do naprawy, zanim zapadnie decyzja o karach.

Projekt ustawy wpisuje się w szersze działanie rządu jakim jest program Dostępność Plus., a także dostosowuje polskie prawo do unijnej dyrektywy w sprawie dostępności stron internetowych i mobilnych aplikacji organów sektora publicznego.

Dyrektywa nakazuje zwiększenie dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych w oparciu o wspólne wymogi dostępności dla osób z ograniczeniami funkcjonalnymi. Takie osoby to m.in. osoby niewidome i słabowidzące, osoby głuche
i słabosłyszące, czy osoby mające trudności w komunikowaniu się z otoczeniem, ale również osoby starsze.

Przyjęcie jednolitych wymagań powinno poprawić konkurencyjność firm zajmujących się programowaniem i projektowaniem stron internetowych lub aplikacji mobilnych, a także zmniejszyć koszty ponoszone przez sektor publiczny związane z zapewnieniem dostępności cyfrowej stron internetowych lub aplikacji mobilnych. W efekcie, obywatele skorzystają na szerszym dostępie do informacji prezentowanych przez sektor publiczny, co z kolei bezpośrednio przyczyni się do łatwiejszego korzystania z przysługujących im praw.

Nowe prawo ma wejść w życie 14 dni od publikacji w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem niektórych przepisów, które zaczną obowiązywać w innych terminach, tak, aby urzędy miały czas na dostosowanie stron internetowych i aplikacji mobilnych.

Design dla przedsiębiorców – Dostępność Plus

Społecznie odpowiedzialni przedsiębiorcy, którzy chcieliby zaprojektować i wprowadzić na rynek produkt/usługę której efektem będzie wdrożenie
przez firmę nowego, ulepszonego wyrobu lub usługi, nakierowaną na zaspokojenie specyficznych potrzeb osób z ograniczeniami funkcjonalnymi (fizycznymi i poznawczymi) i sfinansowanie niezbędnej inwestycji do jego wdrożenia, mają szansę na pozyskanie środków na tego rodzaju przedsięwzięcia.

logotyp PARP

Na co można przeznaczyć dofinansowanie?

  1. Na usługi dotyczące profesjonalnego procesu wzorniczego, w tym:
  • usługi audytu wzorniczego i otoczenia rynkowego
  • usługi przygotowania strategii opracowania nowego projektu wzorniczego
  • usługi prototypowania i testów, z wyłączeniem zakupu środków trwałych oraz wartości niematerialnych służących zbudowaniu prototypu oraz jego przetestowania)
  • usługi doradcze w zakresie wdrożenia nowego lub ulepszonego produktu, z wyłączeniem usług doradczych, które mają charakter ciągły i okresowy, jak również związanych ze zwykłymi kosztami operacyjnymi przedsiębiorcy, takimi jak usługi doradztwa podatkowego, regularne usługi prawnicze lub reklama

2. Na realizację inwestycji, w tym:

  • zakup środków trwałych służących wdrożeniu nowego lub ulepszonego produktu
  • zakup patentów, licencji, know-how służących wdrożeniu nowego lub ulepszonego produktu

Więcej informacji na temat programu znaleźć można na stronie internetowej Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości

LOGOTYP PARP

NIK o dostępności przestrzeni publicznej dla osób starszych i niepełnosprawnych

Osoby starsze i niepełnosprawne wciąż mają kłopot z brakiem dostępności przestrzeni publicznej. Nie mogą swobodnie korzystać z muzeów, bibliotek, czy ośrodków kultury. Gminy rozpoznają ich potrzeby, ale problemem jest wdrażanie rozwiązań spełniających te potrzeby. Obowiązujące przepisy są bowiem często nieprecyzyjne lub wręcz dopuszczają rozwiązania niezgodne z zasadą dostępności. W konsekwencji obiekty zaprojektowane i wybudowane zgodne z prawem nie zawsze są dostępne dla osób starszych lub z niepełnosprawnościamiTymczasem statystyki pokazują, że wzrasta liczba osób z niepełnosprawnościami oraz w wieku powyżej 60 lat. Dlatego w ocenie Izby konieczne jest włączenie do polskiego ustawodawstwa zasady projektowania uniwersalnego.

 

 

Osoby starsze i niepełnosprawne wciąż mają kłopot z brakiem dostępności przestrzeni publicznej. Nie mogą swobodnie korzystać z muzeów, bibliotek, czy ośrodków kultury. Gminy rozpoznają ich potrzeby, ale problemem jest wdrażanie rozwiązań spełniających te potrzeby. Obowiązujące przepisy są bowiem często nieprecyzyjne lub wręcz dopuszczają rozwiązania niezgodne z zasadą dostępności. W konsekwencji obiekty zaprojektowane i wybudowane zgodne z prawem nie zawsze są dostępne dla osób starszych lub z niepełnosprawnościami. Tymczasem statystyki pokazują, że wzrasta liczba osób z niepełnosprawnościami oraz w wieku powyżej 60 lat. Dlatego w ocenie Izby konieczne jest włączenie do polskiego ustawodawstwa zasady projektowania uniwersalnego.

Dostępność pod lupą NIK
NIK podejmowała temat dostępności dla niepełnosprawnych już kilkakrotnie, np. sprawdzając jakość usług publicznych świadczonych osobom posługującym się językiem migowym (2014), dostępność komunikacji miejskiej (2013-2015), dostępność budynków użyteczności publicznej dla osób z niepełnosprawnościami (2009-2012), czy dostosowanie stron internetowych do potrzeb tych osób (2012-2015). Wspólny wniosek z tych kontroli NIK to – pomimo podejmowanych działań – brak optymalnych rozwiązań, które realnie i na dużą skalę poprawiałyby jakość życia osób niepełnosprawnych w Polsce.

Czytaj dalej

Nowy raport NIK: jak uczelnie eliminują bariery dla niepełnosprawnych studentów

NIK o realizacji przez uczelnie niepełnosprawnym studentom i doktorantom warunków do studiowania i badań naukowych

 

logotyp Najwyższej Izby Kontroli

 

Sytuacja niepełnosprawnych studentów na polskich uczelniach w ostatnich latach poprawiła się, ale nadal nie jest idealna. W wielu miejscach wciąż występują bariery, które uniemożliwiają im funkcjonowanie na równi z osobami sprawnymi. Problemem są niedostosowane budynki uczelni, nieprzyjazne dla niepełnosprawnych rozwiązania techniczne oraz utrudnienia w dostępie do pełnej oferty dydaktycznej. Mimo tych braków, większość skontrolowanych uczelni nie wykorzystało w pełni środków przyznanych na bieżące wsparcie osób z niepełnosprawnościami.

Na przestrzeni kilkunastu ostatnich lat znacznie wzrósł odsetek niepełnosprawnych studentów i doktorantów na uczelniach akademickich. Wskaźnik ten skoczył z 0,08 proc. w 1998 r. do blisko 2 proc. w 2015 r.

Czytaj dalej